Hallo, mag ik u wat vragen? "Ik zal het maar direct zeggen, maar ik hoor niks, normaal heb ik een kladblok met pen bij me maar dat ben ik vandaag vergeten." En zo kwam het dat we dit gesprek voortzetten met een mobiel waarop ik, wat ik wilde zeggen kon typen en laten zien. Soms moet je net dát extra doen om iemands verhaal te leren kennen. En zo vroeg ik hem of hij me iets kon vertellen over zijn leven. “Mijn vader had vroeger een kwekerij, en dan zo’n eentje waar geen nee te koop was; hij werkte zich een slag in de rondte dus zei hij tegen mij: “Jongen, je moet zorgen dat je bij een advocaat op kantoor komt.” Maar dat leek mij echt helemaal niks, ik hou ervan om met mensen om te gaan en niet van dat doodse werk. Ik heb toen in het geheim gesolliciteerd bij een psychiater, ik kneep hem toen wel hoor, want je moest namelijk een periode van huis. Uiteindelijk ben ik anesthesist geworden hier in het ziekenhuis.” Zodra ik merk dat hij klaar is met zijn gedeelte toets ik zo snel als ik kan een reactie in, en laat het hem zien. “Waar ik echt blij van kan worden? Vroeger kon ik van muziek genieten, en ik zong in een koor, maar zoals je begrijpt heb ik daar nu nog weinig aan. Daarnaast heb ik twee keer een tia gehad, dus ik moet veel meer over dingen nadenken, het gaat allemaal wat moeilijker dan het ooit ging. Maar ik weet niet of je gelovig bent?” Ik knip instemmend. “Daar haal ik veel troost en sterkte uit, en ik vind het fijn om met mensen te kunnen praten, dank je wel dat je daar de moeite voor nam.”

“Alleen Bert.”

Hallo, mag ik u wat vragen?

“Ik zal het maar direct zeggen, maar ik hoor niks, normaal heb ik een kladblok met pen bij me maar dat ben ik vandaag vergeten.”

En zo kwam het dat we dit gesprek voortzetten met een mobiel waarop ik, wat ik wilde zeggen kon typen en laten zien. Soms moet je net dát extra doen om iemands verhaal te leren kennen. En zo vroeg ik hem of hij me iets kon vertellen over zijn leven.

Hallo, mag ik u wat vragen? "Ik zal het maar direct zeggen, maar ik hoor niks, normaal heb ik een kladblok met pen bij me maar dat ben ik vandaag vergeten." En zo kwam het dat we dit gesprek voortzetten met een mobiel waarop ik, wat ik wilde zeggen kon typen en laten zien. Soms moet je net dát extra doen om iemands verhaal te leren kennen. En zo vroeg ik hem of hij me iets kon vertellen over zijn leven. “Mijn vader had vroeger een kwekerij, en dan zo’n eentje waar geen nee te koop was; hij werkte zich een slag in de rondte dus zei hij tegen mij: “Jongen, je moet zorgen dat je bij een advocaat op kantoor komt.” Maar dat leek mij echt helemaal niks, ik hou ervan om met mensen om te gaan en niet van dat doodse werk. Ik heb toen in het geheim gesolliciteerd bij een psychiater, ik kneep hem toen wel hoor, want je moest namelijk een periode van huis. Uiteindelijk ben ik anesthesist geworden hier in het ziekenhuis.” Zodra ik merk dat hij klaar is met zijn gedeelte toets ik zo snel als ik kan een reactie in, en laat het hem zien. “Waar ik echt blij van kan worden? Vroeger kon ik van muziek genieten, en ik zong in een koor, maar zoals je begrijpt heb ik daar nu nog weinig aan. Daarnaast heb ik twee keer een tia gehad, dus ik moet veel meer over dingen nadenken, het gaat allemaal wat moeilijker dan het ooit ging. Maar ik weet niet of je gelovig bent?” Ik knip instemmend. “Daar haal ik veel troost en sterkte uit, en ik vind het fijn om met mensen te kunnen praten, dank je wel dat je daar de moeite voor nam.”

Mijn vader had vroeger een kwekerij, en dan zo’n eentje waar geen nee te koop was; hij werkte zich een slag in de rondte dus zei hij tegen mij: “Jongen, je moet zorgen dat je bij een advocaat op kantoor komt.” Maar dat leek mij echt helemaal niks, ik hou ervan om met mensen om te gaan en niet van dat doodse werk. Ik heb toen in het geheim gesolliciteerd bij een psychiater, ik kneep hem toen wel hoor, want je moest namelijk een periode van huis. Uiteindelijk ben ik anesthesist geworden hier in het ziekenhuis.”

Zodra ik merk dat hij klaar is met zijn gedeelte toets ik zo snel als ik kan een reactie in, en laat het hem zien.

Waar ik echt blij van kan worden? Vroeger kon ik van muziek genieten, en ik zong in een koor, maar zoals je begrijpt heb ik daar nu nog weinig aan. Daarnaast heb ik twee keer een tia gehad, dus ik moet veel meer over dingen nadenken, het gaat allemaal wat moeilijker dan het ooit ging. Maar ik weet niet of je gelovig bent?”

Ik knip instemmend.

“Daar haal ik veel troost en sterkte uit, en ik vind het fijn om met mensen te kunnen praten, dank je wel dat je daar de moeite voor nam.”

Dit is het portret van Drachten en maakt onderdeel uit van het “Portret van Drachten”, een fotografie project met als doel om de mensen die we in het dagelijks leven op straat tegen komen beter te leren kennen. De mensen waar we vaak zonder op of om te kijken aan voorbij lopen, maar ieder heeft elk zijn of haar eigen verhaal waar hij of zij de hoofdrol in speelt. Neem de tijd om deze mensen beter te leren kennen en je zult verstelt staan wat je van je medemens kunt leren.

 

“Moet mijn hele naam trouwens in de krant? Of is alleen Bert ook goed? Daar zijn er wel meer van.”

Alleen Bert, komt goed ; )

 

 

Ontdek wat deze personen hebben te vertellen:

Vera Wijnsma in het portret van Drachten door Jeffrey Wakanno
“Dat is het wel waard!”
Nouha Ckr en Zainabb_iq in het portret van drachten door Jeffrey Wakanno
“Een boek!?”

Vergelijkbare berichten