“Ik kon gelijk aan je zien dat je iemand bent die zichzelf laat zien.”

Zo nu en dan loop je door Drachten en zie je iemand druk om zich heen kijken, het is een kleine moeite om ze te vragen of je ze kan helpen; niet dat ik alles weet of weet uit te leggen maar wie weet, ik zou vast wel iets kunnen betekenen. Hoe dan ook, ik spreek hem aan en zijn gezicht klaart op!

“Hey! Jij komt me bekend voor!”

Dit is de eerste keer dat me dat overkomt, in ieder geval dat het me overkomt vóórdat ik iemand geportretteerd heb.

“Ik weet alleen niet waarvan ik je ken, maar ik moet uitkijken met wat ik zeg, ik ben namelijk psychotherapeut.. dus het kan zomaar zijn dat ik mensen herken van toen ze in een crisis zaten, dat zou ongemakkelijk kunnen zijn.”

Geen zorgen, ik heb nog nooit een psychotherapeut bezocht, dus daar kan het niet van zijn. Ik had nog de stille hoop dat hij me van mijn fotoproject kende, maar dat was ook niet het geval. Maar hij wilde wel meewerken, dat is wel weer positief.

“Ik word er blij van als ik mensen tegen kom die open en eerlijk zijn en ergens voor staan, die naar buiten toe treden, die zichzelf laten zien. Ik heb mijn dochters ook zo proberen op te voeden, mijn oudste dochter bijvoorbeeld wilde kostte wat het kost de havo afmaken, ook vooral omdat ze op de basisschool altijd zeiden dat ze nooit verder zou kunnen komen dan de mavo. Ze stond er voor en heeft het ook opgeredt. Net als met jou, je spreekt me aan en geeft me je kaartje maar dat heb je eigenlijk helemaal niet nodig. Ik kon gelijk aan je zien dat je iemand bent die zichzelf laat zien.”

Dit is het portret van Drachten, waar we elke tweede dag een voorbijganger ( of voorbijgangers ) iets beter leren kennen, we komen te weten wat hen drijft, waar ze gelukkig van worden en hoe hun kijk op de wereld er een beetje uitziet. Jeffrey Wakanno spreekt met hen, verzamelt hun verhalen en maakt hun portret.

“Niets is toeval in het leven.” besloot hij, net voordat ze in de auto stapten en wegreden.

Ontdek ook het verhaal achter deze personen!