“Niet klagen, het is mooi weer!”

Dit is Renze, ik kom hem tegen terwijl hij de rotonde op de Lange West aan het overkijken is. Rustig zit hij op het muurtje van Kamminga, en dit is een plek waar hij al een tijdje komt;

Ja zegt u het maar, u zat hier toen na de oorlog?

“Ik zat hier na de oorlog ook, toen kwamen de Canadezen, die kwamen hier langs. En toen had de Jong, die woonde daar op het hoekje hin, dat was een radio man. Dat was de enigste die een radio had, hij had hem buiten de deur staan, en al het volk kwam om te luisteren naar de nieuws berichten. Ja het volk, dat waren allemaal mensen die uit het zuiden van het land kwamen. Nee niet onderduikers, maar die hier heen gekomen zijn. Ja naar het noorden toe hin. Evacués! Die wilden weten hoe ver ze dan waren, de Canadezen, want ze wilden graag weer naar huis. Ze waren er klaar mee.”

En dat was allemaal op dit plein?

“Toen was dit pleintje er nog niet, nee, toen was dit de stationsweg. En die andere weg is de Lange West geworden, het is heel erg veranderd. Het is nu veel mooier, vanwege het verkeer! Toen was er geen verkeer, want de fietsen waren er niet eens nou? Er was één paard en wagen, die bracht het eten bij de NBSers langs. Maar voor de rest liep iedereen, er waren geen fietsen hin? Er waren geen fietsbanden, er was niks! Je moest maar lopen, maar dat was een heel andere tijd, en daar heb ik het lopen geleerd, want ik ben daar geboren, naast de Chinees ( hij wijst het hoekhuis aan ).”

Dus u loopt hier al een tijdje rond?

“Ja, ik ben hier geboren en getogen, mijn pake werkte daar, in de sigarenfabriek, dat was het noorderlicht, en hier woonde de Groot hin? Instituut de Groot! Ja toen zag het er hier heel anders uit, vanzelf hin. Maar ik ben nu met de stok; ‘dan ben je stokoud’! Hahah! Alleen het laatste eindje is het makkelijkste niet, nee, je word minder hin? Het loop werk word minder, fietsen doe ik niet meer, auto rijden doe ik nier meer.”

Valt het tegen?

“Nee, dat wil ik niet zeggen, het hoort bij het leven; een begin en een eind. Daarom zeg ik; het laatste eindje is zo makkelijk niet, maar niet zeuren jeuh. Ik loop nog een eindje daags, dat houdt je fit, en niet klagen. Het is mooi weer!”

Drachtster Courant

Deze serie portretten zijn eerder verschenen in de Drachtster Courant en nu online te vinden op wakenco.com. Iedereen is gefotografeerd op de straten van Drachten, of ze er nu wonen, werken of winkelen ( of iets anders doen ). 

Herken je iemand?

Laat het me weten in de commentaren hier beneden wat ze voor jou betekenen! En deel dit portret met hen!

Het Boek

De verhalen van 2017 worden op dit moment verzameld in een boekwerk, dit omvat de gepubliceerde portretten die verschenen in de Drachtster Courant, de portretten die verschenen op deze website en tal van niet eerder gepubliceerde werken. Op dit moment staat de teller al op 170 pagina’s voor dit project.