“Ondanks de vervelende dingen door gaan.”
“Ik kan van zoveel dingen blij worden, zoals het weer wat we nu hebben, alles word er luchtiger van. Mensen worden wat losser, het is heerlijk!”
“Maar het is vooral ondanks de vervelende dingen door gaan, als je in de ochtend wakker wordt, een bakje thee en met de kop er weer voor. Moet ook wel, ik werk op een school dus kun je niet met een chagrijnige kop rond lopen.”
Werk je dan op het Drachtster lyceum toevallig?
“Ja, ik ben daar conciërge!”
Daar heb ik ook nog gezeten!
“Ik werk er sinds 2009.”
Ja haha zo rond die tijd was ik er ook. Ik ben Jeffrey Wakanno.
“Jeffrey weet ik zo niet, Wakanno. Ow wacht die naam komt me wel bekend voor! Ik kan me nog herinneren dat er een Wakanno was!”
En zo kom je op straat je oude conciërge weer tegen, het is en blijft een klein wereldje uiteindelijk. Toch leuk om elkaar zo weer te treffen. Dit was het portret van Drachten, waar we elke tweede dag een nieuwe voorbijganger iets beter leren kennen. De mensen die de straten vullen, het geroezemoes verzorgen dat de stilte verdrijft. De mensen die we niet kennen maar onze samenleving bij elkaar houden. Jeffrey Wakanno spreekt ze aan, maakt hun portret en vertelt hun verhaal.
Leer ook deze mensen beter kennen:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.