cute couple jeffrey wakanno wakenco

Wak&groningen

( For non-Dutch people there is an English translation right over here.
Disclaimer: This is an automatic generated translation and we’re testing this out, so if the link is broken or anything, please let me know. )

In Leeuwarden hebben we kennis gemaakt met straatfotografie, in Drachten hebben we nog verder geoefend. In Groningen gaan we nieuwe technieken en aanpakken uitproberen. Op naar het volgende niveau!

Streetportrait door jeffrey Wakanno brenizer methode

Als ik me niet vergis is deze foto genomen op de kastanjelaan, onderweg naar station Groningen-Noord. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat de mooiste straatfoto’s gemaakt worden als je connectie maakt met de mensen moet ook ik er iedere keer eventjes in komen. Hoe doe je dat? Juist door het te doen, en stiekem eventjes eentje ongemerkt te nemen.

streetportrait

Eventjes om de hoek kwam ik onder station Groningen-Noord terecht, en ik dacht dat deze situatie een geschikte zou zijn voor wat ik wilde. Ik ging geduldig gehurkt tegen een verkeersbord zitten wachten tot er een interessant persoon in de scene zou gaan staan en de foto compleet zou maken. Na een minuut of tien gewacht te hebben diende deze uitverkoren persoon zich nog niet aan. “het verschil tussen een gewone en een goede fotograaf is geduld” hield ik mezelf voor en bleef nog zo geduldig als ik kon zitten.

Nadat er nog eens tien minuten verstreken waren en ik mijn benen niet meer voelde spookte “winnaars weten wanneer ze ergens uit moeten stappen” door mijn hoofd. Koppig als ik soms toch kan zijn bleef ik zitten. Want je zal toch net zien dat je je opstaat en omdraait er net iemand langs komt. Niet veel later hoorde ik iemand vragen of alles goed ging.
“ja gaat goed” zei ik zo luchthartig als ik nog kon.
– ow okay, wat ben je aan het doen? vroeg de man.
“ik wil graag een foto maken van dit kruispunt en ben aan het wachten tot er iemand is die daar langs komt.”
– ah, veel succes dan nog.
“zeg meneer, zou u me willen helpen?”
– ja tuurlijk wel, wat moet ik doen?
“als u eventjes daar zou willen gaan staan zou u me echt enorm helpen!”
– geen probleem, zo goed?
Nadat ik hem de foto’s had laten zien ging ik opgelucht weer verder, het gevoel keerde langzaam weer terug in mijn benen en het ijs was gebroken.

Streetportrait van een gepensioneerde man jeffrey wakanno

Ik slenter nog een beetje door op straat, zonder een vast doel, en kom zo terecht in het wonderlijke noorderplantsoen. Alsof je een andere wereld binnen stapt, zo vredig, zo ontspannen. Zelden heb ik ergens me zo rustig gevoeld. Zo kom ik in gesprek met deze man. Hij is al bijna een jaar met pensioen en heeft zijn leven lang hard gewerkt.
“Ik merk dat mijn benen al beter aan het worden en met een beetje geluk kan ik volgend jaar weer hierheen lopen.” vertelt hij me. “Ik ben nu nog met de fiets, zie je mijn rode pet? Heb je die er ook goed op? ”

Streetportrait of a sweet photographers couple

Niet veel verderop kom ik dit tafereeltje tegen, en zonder het te verstoren leg ik de scene vast. Maar het word pas interessant nadat ik op ze afstap en een praatje met ze maak. Hij blijkt een Duitse fotograaf te zijn. In de journalistiek werkt hij en ik vertel hem dat ik bezig ben met straat fotografie en plannen heb voor trouwfotografie. “Those two are the most hard kinds of photography, you have to be very social” drukt hij geanimeerd uit (vertaling: “Dat zijn de moeilijkste vormen van fotografie, je moet erg sociaal zijn” ). Ik vertel hem dat het inderdaad een uitdaging is, maar tegelijkertijd heel voldoening schenkend.
Streetportrait the most cute couple

Toen ik dacht dat ik een alleraardigst tafereeltje had vastgelegd kwam ik hen tegen, en heel eerlijk gezegd was ik in eerste instantie doorgelopen. Maar ik kon ze niet vergeten en moest ze simpelweg aanspreken. “Jullie zien er zo gelukkig uit! 😀 ” sprak ik hen aan ” zouden jullie het leuk vinden als ik een foto van jullie maak? ”

“Ja dat lijkt ons leuk! Moeten we in de camera kijken?” vroegen ze enthousiast!
Ik vond het geweldig ze te fotograferen, en ik heb nagedacht over waarom precies. En dat is niet alleen omdat het een mooie foto geworden is, maar omdat je een moment voor hen vastlegt.

Streetportrait

En zo kom je van het ene mooie moment in het andere verbazingwekkende. Het ene nog specialer dan het andere! Al tuimelend door het konijnenhol vervolg ik mijn tocht en kom Kieran tegen. Een didgeridoo speler die het plantsoen betovert en je in andere oorden doet wanen.

Streetportrait of another couple on the hills

Alsof er een spreuk rust op het noorderplantsoen, je hoeft maar om je heen te kijken en je ziet de mooiste tafereeltjes. Ik heb mijn nieuwe lievelingsplek gevonden, en dan niet alleen voor straatfotografie. Überhaupt een middagje hier rondzwerven doet je al je zorgen vergeten en maakt je bovenal vrij. Het is schitterend om de mensen hier te spreken, alsof ze in het park komen om uit hun bubbel stappen. Of we zitten met z’n allen in een grote bubbel, daar ben ik nog niet over uit.

Laat me weten wat je er van vond, en mocht je zelf nou deel uit maken van een koppeltje en interesse hebben in een loveshoot, bel of mail me! 😀 ( 06 403 57 329 – wakanno.11-7@live.nl )

[stag_sidebar id=’kleine-actualiteiten’]

Vergelijkbare berichten