“We praten even bij.”

“We werden vrienden toen we nog op de basisschool zaten, daarna zijn we samen naar de middelbare gegaan maar nu zijn we geen klasgenoten meer hahah.”

“Ja inderdaad, maar we zoeken elkaar nog wel eens op om de zoveel tijd. Even bij kletsen, even kijken hoe het gaat.”

En zo veranderen gewoon twee jongens die op een bankje in een park zitten in twee kameraden die elkaar niet meer dagelijks zien maar elkaar opzoeken om bij te praten. Ik kan me zo voorstellen dat je dit tafereel over vijftig jaar nog kan tegen komen. En dan zeg je, och wat grappig, die twee oude mannetjes waren al vrienden vanaf de basisschool, en ze zoeken elkaar nog steeds op om bij te kletsen.

Ik maak dat veel vaker mee tegenwoordig, als je gewoon de tijd neemt om even een klein gesprekje met iemand te maken verandert het beeld wat je eerst van iemand had. Of wat iemand van mij had natuurlijk! Soms zijn er mensen bij die het niet helemaal vertrouwen waar je mee bezig bent, maar als je dan kort uitlegt wat je doet en waarom smelt het wantrouwen als sneeuw voor de zon. En dat is ook het leuke van dit project, je begint te merken dat hoe langer ik er mee bezig ben, hoe meer bepaalde lessen boven komen drijven. Langzaam maar zeker leer je mensen steeds beter begrijpen en kom je er steeds meer achter dat een van de grootste leugens die je kunt koesteren vooroordeel is. Althans dat is waar ik achter kom.

Blijf dit project volgen, maak samen met mij die ontdekkingsreis en wie weet waar we nog meer achter komen met z’n allen! Heb je nog ideeën of suggesties? Laat het me weten via de commentaren, zou je willen helpen, neem dan de moeite om deze website te delen met je vrienden, familie of volslagen onbekenden! 😀

[stag_sidebar id=’ondertussen-in-drachten’]