“Ze noemen me ook wel pepermuntje”

Ontmoet Wilhelmina, een vrolijke vrouw die nog midden in het leven staat en blij is dat ze nog kan lopen, de vraag die dan opkomt is natuurlijk, waarom maakt dat u nou juist gelukkig?

“Omdat fietsen niet meer gaat, en lopend kan ik het meeste nog doen dus het bevalt me goed. Ik ben 85 jaar, maar over twee maanden, straks met sinterklaas word ik al 86!” [red: het portret is gemaakt in oktober]

Dat zou ik niet gezegd hebben, in dat geval loopt u nog kwiek rond.

“Ja, maar ik heb ook wel dagen dat ik er echt geen zin in heb hoor.”

Hahah, dat hebben we allemaal wel eens hoor, maar komt u hier uit de buurt?

“Ik woon paar straten verderop, maar ik kom oorspronkelijk uit Zevenhuizen, jaa das Groningen hé! Maar ik ben geen echte Groninger meer hoor, ik woon hier al iets van zestig jaar dus ben nu meer een Fries, heb het allemaal geleerd hoor! Over leren gesproken, ik zal van de week op laptopcursus, mijn kleinzoon leert me al het een en ander maar als ik niet door ga kan ik straks niet mee praten hé!”

Helemaal fantastisch, heeft u dan al internet?

“Nóg niet!”

Voor de krant moet ik ook nog even uw voornaam vragen ( ik wist namelijk nog niet dat ze Wilhelmina heette )

“Wilhelmina is de naam, ze noemen me ook wel pepermuntje, das omdat ik zo klein ben zeg ik er zelf maar achteraan.

Het project en een woord van de schrijver.

Deze artikelen zijn onlangs verschenen in de Drachtster Courant, in de wekelijkse rubriek “het portret van Drachten”. Het doel van dit project is om een beeld te geven van de mensen die we op straat tegen kunnen komen een gezicht en een stem te geven. We leven met zoveel mensen samen tegenwoordig maar we lijken elkaar steeds minder goed te kennen, ik probeer met deze spontaan gemaakte portretten ( mensen worden op straat aangesproken en weten tot ik ze aanspreek niet dat ze een kans krijgen opgenomen te worden in het project ) hier een klein beetje verandering in te maken. De afgelopen maanden is het op deze website rustig geweest qua aantal artikelen, maar het project is nog steeds levend en er word achter de schermen nog druk aangewerkt. Het is natuurlijk ontzettend flauw om te zeggen dat door de drukte minder tijd over gebleven is om het project online bij te werken, maar helaas is dat wel de realiteit waar ik mee te maken heb. De artikelen die wel in de krant gestaan hebben maar het niet online gehaald hebben zullen we in de komende periode online plaatsen om zo weer gelijk te kunnen lopen met de edities in de krant.

Als je nog aan het lezen bent, dank je wel dat je het tot hier gehaald hebt. Maar ook bedankt voor alle leuke reacties die ik gekregen heb op dit project, die maken projecten als deze net dat extra beetje de moeite waard, en geven je de moed om door te kunnen gaan. Mij althans wel!

Zou je me een plezier willen doen en dit of een andere favoriet portret van je uit dit project willen delen met één van je vrienden? Vertel ze dat het project weer draait! 😀 tot zover, ik zie jullie weer in de volgende uitgave!