Wak&harkema III
Hoe dichter bij de jaarwisseling we komen hoe groter de kans dat je ’s ochtends het raam uit tuurt en denkt; laat ik vandaag maar eens lekker binnen blijven. En groot gelijk heb je, het enige wat je zoal ziet is het miezerige weer vergezeld met de eeuwige en uitzichtloze grijze lucht. Als je zo naar boven kijkt lijkt de tijd dat diezelfde lucht vrolijk blauw scheen tijden geleden en kun je je bijna niet meer voorstellen dat het ooit weer zal opklaren.
Dat je dat de volgende dag weer denkt is niet zo verwonderlijk, en opnieuw heb je excuus genoeg om je niet op de straten te vertonen als je daar niet heel dringend een reden voor hebt ( denk aan kinderen ophalen, kleine of grote boodschappen en wat zoal niet meer ).
Problematisch word het als je de derde dag je nog steeds zo voelt! Zeker als je bedenkt dat je nog een artikel moet schrijven voor de Harkemaster en echt niet kunt komen aanzetten met een oude foto die je gemaakt hebt van toen de zon nog scheen. Achterin je hoofd blijf je protesteren; er zijn toch geen mensen die zo gek zijn om op straat rond te lopen, laat staan dat je hun portret zal kunnen maken. Toch zit er maar één ding op, en dat is… de schoenen aantrekken, een goede jas ( je hebt immers wel vaker in de miezer foto’s geschoten ) en er op uit.
Het moment dat je buiten stapt kom je er tot je verbazing achter dat ten eerste het best wel meevalt met de regen en de misere. Ten tweede merk je opeens dat het leven ondanks dit weer gewoon door gaat in Harkema! Sterker nog, je moet bijna moeite doen om een lege straat aan te treffen, het is fijn om te merken dat niet iedereen zich onder zijn eigen steen verschuilt en wacht op betere tijden.
Hier zie je een groep mannen bezig een schuurtje af te breken, daar zie je dat er een markt word gehouden. Dan zijn er een paar bezig met het versjouwen van dakpannen ( misschien dat een zeker persoon in de afgelopen dagen door het dak gegaan is ). Maar ik wist dat ik het portret van de dag had toen ik deze jongeman tegen het lijf liep. Ik trof hem aan toen hij bezig was de tuin aan kant te maken, en ik moet hem nageven de tuin zag er spic en span uit. Hoewel hij niet iemand was van veel woorden, iets wat absoluut niet nodig is tenzij je bijvoorbeeld stukken schrijft, was hij toch enthousiast om zijn portret te laten maken!
Ik zou bijna eindigen met de aanmoediging om er meer op uit te trekken en het leven te beleven zelfs als het weer er niet op lijkt, maar gezien de bedrijvigheid in Harkema op de straten lijkt me dat niet echt nodig. Wat ik nog wel wil zeggen is het volgende, ga vooral lekker zo door, wees jezelf en bijf het Harkema zoals we het kennen. Het Harkema van jou en mij.
[stag_sidebar id=’kleine-actualiteiten’]
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.