“Achttien jaar heeft het geduurd”
Samen in het Reidingpark, zittend op een bankje rustig genietend van de natuur en het vogelorkest dat uit volle borst zingt, rusten Minus en Harmke uit van een korte wandeling die ze geregeld maken. Beide zijn ze in de tachting, 81 en 80 respectievelijk.
Wat maakt jullie gelukkig?
“De kinders kunnen er nu ook weer met de boot op uit, eentje heeft de boot daar waar een hotel afgebrand is, ach hoe heet het ook alweer? ( we komen er niet achter, maar ach wat geeft het? ) Hij heeft een plateau boot, en die kan hij vanaf zijn rolstoel helemaal bedienen! Toen hij achttien jaar oud was heeft hij zijn nek gebroken ( ze trekt een streep over haar borstkas om te tonen waar ongeveer ), daarboven leeft het nog!”
Hoe is dat gebeurt als ik vragen mag?
“Ze hadden sportdag, zo eentje op school en hij was gek op sport, hij liep bijvoorbeeld Bolsward-Sneek, en zijn record bleef acht jaar lang staan! Deze sportdag hadden ze echter een wielrenwedstrijd waarbij de politie de route zou afzetten alleen nergens geen politie te bekennen. Hij is toen op een wagen geklapt en niet meer overeind gekomen. Toen duidelijk werd dat hij niet meer zou opstaan zei hij nog tegen zijn ploeggenoten; ga snel verder zonder mij. Nou goed, dan komt de ambulance en alles, maar wij waren daarna ook als de wiedeweerga naar het politiebureau en de agenten die alles zouden afzetten waren nergens te bekennen! Achttien jaar heeft het geduurd voordat we ons gelijk kregen, we hebben het moeten aanvechten tot de hoogste rechters! Kun je nagaan hoe verzekeringen de boel ophouden in de hoop dat je het opgaat geven. Maar dat hebben we niet gedaan ( zegt hij met gepaste trots ) tot aan het Hooggerechtshof aan toe, en daar heb ik gewonnen! Ik ben geen advocaat maar ik bijt me er wel als een pitbull in vast!
Jullie zeiden dat hij een boot en alles nu heeft, hoe is het verder met jullie zoon afgelopen?
“Onze jongen heeft tot nu toe nog steeds les op diezelfde school, en natuurlijk ook met sport, en hij heeft met een rolstoel rugby team van alles beleefd! Dat heeft hij allemaal opgezet en ze hebben tot in Amerika gespeeld! Maar dan moet je met het vliegtuig, alleen daar had hij op een gegeven moment niet meer zo’n zin in; als eerste moet hij er in en als er wat gebeurt moet hij er als laatste uit, dus hij voelde zich niet zo zeker meer.
Drachtster Courant
Deze serie portretten zijn eerder verschenen in de Drachtster Courant en nu online te vinden op wakenco.com. Iedereen is gefotografeerd op de straten van Drachten, of ze er nu wonen, werken of winkelen ( of iets anders doen ).
Herken je iemand?
Laat het me weten in de commentaren hier beneden wat ze voor jou betekenen! En deel dit portret met hen!
Het Boek
De verhalen van 2017 worden op dit moment verzameld in een boekwerk, dit omvat de gepubliceerde portretten die verschenen in de Drachtster Courant, de portretten die verschenen op deze website en tal van niet eerder gepubliceerde werken. Op dit moment staat de teller al op 170 pagina’s voor dit project.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.