“In hart en nieren blijven we toch Drenthe”

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

Dit zijn Frens en Tiny, Frens is 80 en Tiny 77 jaar oud, en wonen beide in Gorredijk en we zijn een brug verder, laten we kijken wat hen gelukkig maakt ( om de leesbaarheid te vergroten is de tekst normaal wanneer Frens aan het woord is en cursief zodra Tiny wat te vertellen heeft ) :

“Gezondheid, ja dat is belangrijk. We zijn op het moment gezond en met de kinderen gaat het prima, en dat is het belangrijkste, de belangrijkste bron van geluk. Vooral als je ouder word kom je er achter dat dat het allerbelangrijkste in het leven is denk ik. Drie. Drie jongens hebben. En drie schoondochters, en zes kleinkinderen. En we zijn pas vijfenvijftig jaar getrouwd geweest, dat was in februari. En die vijfenvijftig jaar wonen we dus ook in Gorredijk.”

Jullie zijn dus met het trouwen hier gekomen?

“Op dezelfde dag! Ik was eerst opzichter bij het gasbedrijf in Emmen. En woonde op de Doppen, Jij kon hier werk krijgen, en een huis. Een huis! Vandaar dat we hier verzeild geraakt zijn, het was de tijd van de woning nood, anders was het misschien anders gelopen. En we wilden toen ook trouwen, dus dan is een huis wel makkelijk. Dus dat is de hele reden dat wij in Gorredijk terecht gekomen zijn. Ik had er van te voren nog nooit van gehoord.”

Maar jullie zijn er ook altijd gebleven.

“Ja dat ontstaat hè. Ik bedoel, je hebt hier niet zo ver weg de meren. Nou, we hadden een speedboot, en waterskiën en al dat soort dingen. Dus ja, als je kinderen hebt die groter worden dan voel je je niet zo vrij meer om te zeggen van ik ga weg. Die jongens wouden blijven hier in Friesland. Tot een bepaalde leeftijd kun je weggaan, maar daarna hebben de kinderen zich toch hier gevestigd, of met school. En nu wonen ze allemaal hier, dus gaan we ook niet meer weg.”

Als je iets in je leven anders zou kunnen aanpakken, wat zou je dan anders gedaan hebben?

“Weet je, als we de keus gehad hadden, dan waren we gebleven waar we vandaan kwamen, denk ik. Dan waren we in Drenthe gebleven, dat is nog steeds.. Mijn moeder is pas, naja pas, paar jaar geleden overleden, en is honderd geworden, en tot die tijd gingen we elke zondag naar Nieuw Amsterdam. In hart en nieren blijven we toch Drenthe, worden we nooit geen Fries. Dat bloed zit er nou eenmaal in, maar je weet niet hoe je leven dan gelopen zou zijn. Dan waren onze kinderen niet met Friese vrouwen getrouwd en hoe was het dan gegaan?”

[/vc_column_text][vc_column_text]

De Woudklank

Deze serie portretten zijn eerder verschenen in de Woudklank en nu online te vinden op wakenco.com. Iedereen is gefotografeerd op de straten van Gorredijk, of ze er nu wonen, werken of winkelen ( of iets anders doen ). 

Herken je iemand?

Laat het me weten in de commentaren hier beneden wat ze voor jou betekenen! En deel dit portret met hen!

Het Boek

De verhalen van 2017 worden op dit moment verzameld in een boekwerk, dit omvat de gepubliceerde portretten die verschenen in de Drachtster Courant, de portretten die verschenen op deze website en tal van niet eerder gepubliceerde werken. Op dit moment staat de teller al op 170 pagina’s voor dit project.

Je kan hieronder je email adres achter laten om meer informatie over het boek te ontvangen![/vc_column_text]

[/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Ontdek ook het verhaal achter deze gezichten:

[/vc_column_text][vc_basic_grid post_type=”post” max_items=”3″ orderby=”rand” grid_id=”vc_gid:1559077063027-8edc57c4-7349-2″ taxonomies=”14″][/vc_column][/vc_row]