“Vroeger kon alles nog”

Wat mensen gelukkig maakt is soms ook datgene waar ze zich druk over kunnen blijven maken, en sommige dingen zal je nooit kunnen vergeten.

Waar kunt u gelukkig van worden?

“Ik ben jarenlang veerijder geweest, dat was mijn lust en m’n leven. Als m’n vrouw erbij geweest zou zijn zou ze gezegd hebben dat ik er niet over moet beginnen, straks lig ik weer de hele nacht te woelen, maar ik kan er wel over praten hoor, het is lang genoeg geleden.

Ik had een groot veerijders bedrijf met zeven man personeel, ik weet nog dat we op de markt stonden met 212 stuks. En dan hebben we het over koeien, paarden, geiten en noem het maar op, tot er op een dag een inspecteur in mijn cabine zat! Hij kwam de boel in beslag nemen, later kwam ik erachter dat iemand me aangegeven had, iemand die me het succes niet gunde. En omdat ik niet het juiste a-4tje had kon ik mijn bedrijf opdoeken, toen ik eenmaal alles verkocht had, alles afbetaald hield ik nog een aardig bedrag over waarmee ik een sloperij heb kunnen kopen. Dat opzich is al een verhaal, want die man en ik konden helemaal niet zo goed overweg, maar ik wist dat hij van de sloperij af wilde, dus zocht ik hem op in de kroeg, met 8.000 gulden in m’n binnenzak.

“Wat moet je hier?” vroeg hij, nou dat gaat je helemaal niets aan, zei ik hem. Ja ik was voor de duvel niet bang, maar als je iets van me nodig hebt dan kun je het altijd vragen, zelfs als je een bankje nodig bent dan kan ik dat wel missen. Ik kan het immers toch niet meenemen als ik dood ga, weet je wat? Geef ze allemaal maar een rondje van me, en er was een man of 50, dus ik had al gauw vrienden gemaakt.

“Wil je mijn sloperij kopen soms?” Hoorde ik hem zeggen, en dat scheelde, dan hoefde ik er niet over te beginnen. “Daar heb je vast geen geld voor.” Hangt er van af hoeveel je ervoor moet hebben. “Heb je geld bij je dan?” Hoe zou ik nou geld bij me hebben? Ik kan het toch niet betalen? Ja ik hield me een beetje dom. “Voor 7.500 gulden wil ik hem wel kwijt.” Nou, stap maar in dan, dan regelen we het want je hebt hem verkocht, we zijn toen die avond naar de bank gereden en alles geregeld, dat kon toen nog gewoon, buiten de kantoor uren, vroeger kon alles nog.”

Drachtster Courant

Dit is het zevende portret dat verscheen in de Drachtster Courant, de online editie is te bekijken via deze link: Archief Drachtster Courant.

Ontdek ook het verhaal achter deze personen: