Wak&fotografie

Wie zich afvroeg waarom de frequentie waarmee nieuwe verse artikelen gepubliceerd werden bleef dalen; waarschijnlijk heeft mijn geslacht een grote invloed op deze aangelegenheid. Als lid van de mannelijke helft van de wereldbevolking mag ik me excuseren met het feit dat ik niet goed ben in het doen van meerdere dingen tegelijkertijd ( hoewel uit recentelijk onderzoek blijkt dat vrouwen hier niet veel beter in zijn ). Dus hoe meer projecten, experimenten en andere uitprobeersels me bezig houden naast het schrijven en maken van reportages hoe minder tijd, aandacht en energie ik over hou voor deze blog.

Voor wie zich al deze dingen niet afvroeg en simpelweg het weer leuk vind om een stukje te lezen; het is tijd om aan de slag te gaan! Wat heb je anders aan projecten als je ze niet kunt delen met je mede mens?

Eén van de vragen die ik vaak gesteld hoor is de volgende, namelijk; bewerk jij je foto’s ook?

Op de één of andere manier geeft deze vraag me altijd een raar gevoel, want als ik nee zeg, dan zou ik liegen. Maar zeg ik ja, dan is het alsof mijn foto’s niet goed genoeg zijn en ik uren ( dagen ) achter de laptop spendeer om alles een beetje op te krikken. Alsof alles wat ik laat zien niet écht is. Eén van de betere fotografen die ik ken heeft me geleerd om te zeggen dat je de foto’s die je maakt ontwikkeld.

Alles goed en wel, maar wat maakt het verschil? Wat houdt het in om je afbeeldingen te bewerken of ze te ontwikkelen ?

Als je je foto’s bewerkt dan maak je er iets van wat er niet was, je zou dit meer kunnen vergelijken met schilderen. Zoals een kunstenaar begint met een leeg canvas en eindigt met een meesterwerk. Waar eerst niets was word nu een beeld gevormd door de streken van een artiest. Alles wat je ziet ontspruit voort uit de verbeelding van deze man ( of vrouw ), en dit is een kunst opzich. Zou deze persoon in plaats van met een leeg vel beginnen met een foto van een prachtige dame, en vervolgend deze dame iets slanker maken dan ze is, haar blauwe ogen bruin verven, haar een ander kapsel geven dat beter staat bij de nieuwe oogkleur, haar vervelende broertje uit het beeld halen en vervangen met een bengaalse tijger om vervolgens de hele setting te veranderen van binnenhuis familie foto naar een tibetaanse tempel fotoshoot. Dan zou je kunnen zeggen dat de foto bewerkt is.

Nu we dit duidelijk hebben, op naar het ontwikkelen  van een foto, dit zou je het beste kunnen vergelijken met zoals het vroeger gedaan werd. Hoewel de term “vroeger” hier niet echt op z’n plaats lijkt omdat het ten eerste nog niet zo heel lang geleden veel gedaan werd en ten tweede er nog meer dan genoeg fotografen zijn die er de voorkeur aan geven om hun foto’s op deze manier ehrm.. te ontwikkelen. En dat is simpelweg de foto ontwikkelen in een donkere kamer, waarbij de fotograaf ( of laborant, hangt er even van af wie of welk bedrijf het doet ) de filmrol projecteert op lichtgevoelig papier, het vervolgens door een aantal baden laat gaan om de uiteindelijke foto te ontwikkelen ( daar hebben we hem weer ) en te fixeren. Maar dat is niet het enige wat er in de donkere kamer gebeurde, ook toentertijd waren er technieken voor handen om het beste resultaat uit je negatieven te halen. In het Engels genoemde technieken als Dodge & Burn stammen uit de donkere kamer en houden niet veel meer in dan het lichter en donkerder maken van de foto. En hoewel dit super simpel klinkt, wat het eigenlijk ook is, is het toch een krachtig gereedschap waar je meer mee kunt dan je zou verwachten.

Door het donkerder maken van de achtergrond heb ik veel details terug kunnen halen en de foto opzich een stuk interessanter kunnen maken. De belichting van de buitenwereld is meer afgestemd op de belichting binnen het cafeetje. Is deze foto bewerkt? Nee, door slim te ontwikkelen heb ik meer uit de digitale negatieven kunnen halen dan je op het eerste gezicht zou verwachten ( voor de duidelijkheid, ik fotografeer in RAW, niet in JPEG. Heel kort door de bocht is een JPEG afbeelding al een ontwikkelde foto, automatisch door de algoritmen aan boord van de camera, je zou het kunnen vergelijken met een polaroid. RAW afbeeldingen moeten zelf nog ontwikkeld worden en bevatten veel meer informatie over belichting, witbalans en andere details. ).

Dit portret van Angela ( zij heeft de foto gemaakt, ik heb hem voor haar ontwikkeld ) is ontwikkeld met dodge & burn technieken. Als je goed kijkt zie je dat het enige wat er gebeurt is dat bepaalde gebieden donkerder zijn gemaakt en andere lichter. Maar door de juiste gebieden te accentueren kun je de belichting een stuk interessanter maken.

Voor wie zich afvroeg wat voor projecten, experimenten en andere uitprobeersels me bezig hielden, het onder de knie krijgen van deze technieken was er één van. Door hier tijd voor te maken is het mogelijk om de kwaliteit die ik lever te verhogen. Denk aan alle trouwfoto’s die op deze manier nog mooier gemaakt kunnen worden, stap voor stap brengen we portretten naar een nieuw niveau. Hoe meer technieken je in de loop van de tijd opdoet hoe uitgebreider je je klanten kunt helpen, hoe meer je voor ze kunt betekenen.

Ik vond het leuk jullie te kunnen vertellen over wat ik zoal met mijn afbeeldingen doe, nadat ik de foto gemaakt heb. Wat vinden jullie? Spenderen jullie tijd aan het ontwikkelen van jullie foto’s? En zo ja, hoe lang en wat doe je er verder mee? Of vind je het helemaal niks en doe je er liever niks meer aan? Laat het me weten in de commentaren hier beneden!

[stag_sidebar id=’kleine-actualiteiten’]