Wak&lewis
Samen met m’n lievelings achterneefjes foto’s maken (ik heb echt een hele stapel achterneefjes, ahum >.<) en dat kun je binnen doen, maar beter (en leuker) is het om er op uit te trekken!
Dit is de jongste van de twee, en simpelweg vragen of hij wil lachen is geen optie, geheid dat je een gekke bek of een monster gezicht krijgt. (tja, van wie hij dat heeft laten we nog maar even in het midden.)
Beste remedie? Verzin een wedstrijdje wie het hoogst kan springen van het klimrek en je hebt..EEN WINNAAAAAR 😀
Dan de camera klaar hebben en whoppa! Mooi zo jongen, tijd om naar huis te gaan en warme chocomel te drinken :3 hey! niet je broertje plagen!
En dat is het mooie van fotografie, dit is niet iets wat je zo doet, zet iemand op een plek, lamp er op en glimlachen. Zoveel meer is er te doen, zoveel meer is er te laten zien. De uitdaging is om te tonen wat voor persoon iemand is, hoe hij of zij zich voelt. En ik wil graag dat je dat je dat kan zien zonder dat ik het hoef uit te leggen. Dat is zowel het mooie als de uitdaging, je moet de connectie leggen met iemand voor je echt die ene foto kan maken. Dat is de kunst, en je moet de andere persoon kennen (of leren kennen) deze jongen heeft een beetje een gebruikshandleiding maar als je hem begrijpt is hij een heel dankbaar onderwerp!
Waar lopen jullie tegen aan als je foto’s maakt? Wat is voor jullie het doel als je een foto maakt? En waar letten jullie op als je een foto maakt van kleine mensen? Laat het horen hier beneden! (je kan commentaar geven als je een wordpress account hebt, maar het is ook mogelijk met alleen een email-account!)
[stag_sidebar id=’kleine-actualiteiten’]
Eén reactie
Reacties zijn gesloten.