Wak&vervolg

..en toen stond Jeffrey oog in oog ( of liever gezegd achttien ogen ) met negen nieuwsgierige paarden, vijf wat dapperder dan de andere.

De zon was zojuist verdwenen achter de wolken, weg prachtige lucht, het zou nog even duren voordat de schemer zou intreden. En daar kwamen ze. Dat had ik kunnen weten natuurlijk, een pad de landen in dat niet direct op de weg is aangesloten dient een doel, en dat doel kwam op me af.

Een groep van vijf gitzwarte paarden stapt voorzichtig op me af, op die persoon die duidelijk in de weg staat. “Wat moet dát op onze weg?”

En daar stond hij dan, de enige weg hier werd afgesloten door vijf en half ton paard. En zo veranderd “rustig” ( ahem ) landschap fotograferen in FREAKING WILD-LIFE-PHOTOGRAPHY  😀

Okay, weer terug naar de werkelijkheid, daar stond hij dan omringd door vijf snuffelende, nieuwsgierige en toch wat ietwat schuchtere paarden. “Nee jongens, ik heb geen suikerklontjes voor jullie.”

Paarden van zo dichtbij fotograferen heeft zo zijn nadelen, en ik heb ze eventjes voor jullie op een rijtje gezet. Dan begrijpen jullie beter wat Jeffrey moest doorstaan om überhaupt nog iets op de foto te krijgen.

• Paarden zijn gek op suikerklontjes, heb je die niet bij je dan doen ze zich te goed aan mouwen en capuchons.
• Paarden zijn niet gek op de zrrr-zrrr geluiden die je lens maakt tijdens het focussen.
• Je hebt je handen vol aan het op afstand houden van paarden zodat manueel focussen geen optie is.
• Paarden ruiken niet allemaal even fris uit hun mond ( zorg dus dat als je geen suikerklontjes op zak hebt toch altijd op z’n minst een rolletje pepermunt bij je draagt ).

protip #6: Vergeet niet wat vóór je stond als je je omdraait om niet het prachtige uitzicht áchter je te missen.