Wak&vervolg
..en toen stond Jeffrey oog in oog ( of liever gezegd achttien ogen ) met negen nieuwsgierige paarden, vijf wat dapperder dan de andere.
De zon was zojuist verdwenen achter de wolken, weg prachtige lucht, het zou nog even duren voordat de schemer zou intreden. En daar kwamen ze. Dat had ik kunnen weten natuurlijk, een pad de landen in dat niet direct op de weg is aangesloten dient een doel, en dat doel kwam op me af.
Een groep van vijf gitzwarte paarden stapt voorzichtig op me af, op die persoon die duidelijk in de weg staat. “Wat moet dát op onze weg?”
En daar stond hij dan, de enige weg hier werd afgesloten door vijf en half ton paard. En zo veranderd “rustig” ( ahem ) landschap fotograferen in FREAKING WILD-LIFE-PHOTOGRAPHY 😀
Okay, weer terug naar de werkelijkheid, daar stond hij dan omringd door vijf snuffelende, nieuwsgierige en toch wat ietwat schuchtere paarden. “Nee jongens, ik heb geen suikerklontjes voor jullie.”
Paarden van zo dichtbij fotograferen heeft zo zijn nadelen, en ik heb ze eventjes voor jullie op een rijtje gezet. Dan begrijpen jullie beter wat Jeffrey moest doorstaan om überhaupt nog iets op de foto te krijgen.
- Paarden zijn gek op suikerklontjes, heb je die niet bij je dan doen ze zich te goed aan mouwen en capuchons.
- Paarden zijn niet gek op de zrrr-zrrr geluiden die je lens maakt tijdens het focussen.
- Je hebt je handen vol aan het op afstand houden van paarden zodat manueel focussen geen optie is.
- Paarden ruiken niet allemaal even fris uit hun mond ( zorg dus dat als je geen suikerklontjes op zak hebt toch altijd op z’n minst een rolletje pepermunt bij je draagt ).
protip #6: Vergeet niet wat vóór je stond als je je omdraait om niet het prachtige uitzicht áchter je te missen.
Alles staat erop en het is tijd om ervandoor te gaan. Jeffrey hoeft alleen nog langs deze twee te komen, steeds drie vier stappen dichterbij en de paarden deinzen weer twee meter terug. Dit spel blijft door gaan tot ze dichter bij hun kameraden staan en beter durven.
“Het komt steeds dichterbij, erop af!” moeten ze gedacht hebben. Toch leverde het in dit geval interessante beelden op.
– Notitie aan mezelf: Gebruik een macrolens als je weer eens paarden gaat fotograferen.
Uiteindelijk wist hij er toch omheen te komen en uit het weiland te komen, nog eventjes langs de eigenaar om een visitekaartje achter te laten. Zijn vrouw kwam al op me af; “je was niet bang voor de paarden zeker?” vroeg ze al glimlachend. “De eigenaar van die paarden zag je fotograferen en wil de foto’s wel graag zien, heb je trouwens zin in een bakje koffie?” Dat laat hij zich geen tweede keer zeggen en binnen de kortste keren zit hij binnen aan appelgebak en laat zijn foto’s zien.
Tevreden keert hij terug naar huis, met een gevulde maag, gevulde geheugenkaart en een verhaal voor bij zijn webstek.
Ha die Jeffrey! Tip om langs paarden te komen: loop gewoon door! Niet 4 meter, maar zover als je wilt gaan. Oh en ehhh…. PAARDEN STINKEN NIET!!! 🙂 Maar mooi gedaan, hoor! Ik vind de foto’s prachtig. Volgende keer olifanten ipv paarden?
Groeten van Marie
Hey Marie! hahah okay gewoon lekker doorlopen dus 😛 hahah het verhaal is ietsje gedramatiseerd hoor, in het echt ruikten ze naar roosjes 😛 toch heel erg bedankt! 😀 en olifanten, zodra ik ze tegen kom 😉