“Ik zing in een band”

Het is een tijd waarin maatregel versoepeld worden, mensen mogen de winkels weer een beetje bezoeken en het is een ander soort drukte geworden aan de oudestraat. Er zijn er die netjes wachten tot ze aan de beurt zijn en er zijn er die kwaad wegfietsen omdat ze het geduld niet meer op kunnen brengen. In dat tumult kom ik de vijftigjarige Jeroen Kale tegen, en ik stel hem de vraag, waar word je gelukkig van?

“Ik zou wel heel graag weer wat muziek mogen maken, weer mogen optreden. Ook voor de hobby, maar nog steeds zou ik graag willen spelen. Al een jaar zitten we zonder, en een beetje oefenen lukt me ook te weinig. Je mag niet met zo veel mensen in een ruimte, we zijn met z’n zessen, dus dat word hem echt niet. We zouden begin april in de Stadsgehoorzaal spelen, maar ja dat is al verplaatst naar oktober, alleen omdat je niet kan oefenen.”

Wat speel je zo als ik vragen mag?

“Ik zing in een band, we stonden laatst ook in de Brug bij de vijf vragen, waar we vertellen over ons nieuwe muziekproject: ‘No Brakes at the Movies’.”

Hoe ziet je dag ervoor de rest uit?

“Ik werk voor een bedrijf dat materialen levert aan scholen. En dat is ook wel een vrij kwetsbare groep, waar je ook niet zomaar naar binnen mag. Dus ik doe nu heel veel achter de computer. Heel veel via internet en via teams en hoe heet het ook allemaal. Daar word het echt minder leuk van hè, ja weetje, als je echt met elkaar spreekt, dan zie je gewoon lichaamshouding, je weet hoe iemand is, je hoort meer in de tone of voice, het is gewoon, ja vind ik, dit is een surrogaat. Maar het is even niet anders. Wel blij dat het er is, want anders kon je niks.”

Kom je hier ook van oorsprong vandaan?

“Ja, sterker nog, ik ben er niet geboren, maar ik ben vanaf mijn geboorte opgegroeid midden in de Oudestraat. Ik heet Kale van achternaam, en dat zijn er heel veel in Kampen, en vroeger had je heel veel winkels van een Kale in Kampen. En dat zie je nu dus wel iets minder, maar je had vroeger, ik denk in de Oudestraat, wel zes of zeven. Ja dat was echt zo, ja wat had je. Je had een brillenwinkel, je had een fietsenwinkel, damesondergoed, twee horloges, dat soort winkeltjes.”

Dit is het verhaal van Jeroen Kale

Heb jij ook een verhaal te vertellen? Neem dan contact op via de contactpagina!