Trientje en Anne in het portret van Drachten door Jeffrey Wakanno

“Ik kan nog wel lopen hoor”

Als je zoekt naar voorbijgangers dan probeer ik altijd een gevarieerd publiek aan te spreken, jong, oud, mannelijk of vrouwelijk maar soms zie je aan de gezichten iets dat je een paar móet aanspreken. Ik zag Trientje (87) en Anne (54) al van verre aankomen, beide droegen ze een enorme glimlach en waren duidelijk plezier aan het maken. Precies de energie die ik zoek voor een goed portret!

Trientje en Anne in het portret van Drachten door Jeffrey Wakanno

Wat is het, dat jullie zo blij maakt?

Trientje zegt: “Dat mijn dochter met mij te winkelen gaat! Ik ben bijna negentig, en kan nog wel lopen hoor ( ze schopt demonstratief de voethouders van de rolstoel aan de kant ), maar dit gaat veel beter! Maar ze moet van ver komen hoor!”

Waar kom je vandaan dan?

Anne zegt: “Ik kom uit Beekbergen, jaa dat is iets van een uurtje en twintig minuten rijden ongeveer.

Trientje vervolgd: “Ja en komt ze helemaal! Want ik kan ook niet meer zelf fietsen en rijden met de auto..

Anne: “Ja! En dat is ook niet meer vertrouwd hoor hahah!” plaagt ze haar moeder gekscherend, en het is Trientje die nog het hardst lacht na deze opmerking.

Trientje komt overigens uit Drachtster Opeinde, en samen met haar dochter maken ze het centrum van Drachten om de zoveel tijd onveilig. En Anne zorgt met veel plezier ervoor dat haar moeder nog onder de mensen komt en alles kan meemaken. Ze doet het met plezier omdat haar moeder dit waardeert.

Vergelijkbare berichten

2 reacties

Reacties zijn gesloten.