Jeffrey Wakanno onder de odiezee

Wak&dolfinarium

Niet te lang geleden schreeuwden de krantenkoppen: ‘uitbuiting is ook dierenmishandeling’. Het ging hier om de ( wan ) toestanden in het dolfinarium te Harderwijk. Dat klinkt als een goed verhaal, zeker nadat ik hoorde dat de activisten meerdere keren zijn uitgenodigd om zelf rond te komen kijken en inhoudelijk van gedachten te wisselen maar keer op keer niet kwamen opdagen of zich niet aan de afspraken hielden ( denk aan de pers meenemen terwijl anderzijds was afgesproken ). Aangezien de activisten dus zelf niet tot dat gesprek kwamen leek het me passend om de kwestie van twee kanten te belichten.

Jeffrey Wakanno zeehond
Hier krijgt u een beeld van het zware zeehonden bestaan.


[red. Toen ik begon met dit artikel was ik van plan om dolfinaria, en dan voornamelijk het Dolfinarium Harderwijk eerlijk te belichten van twee kanten, Dat houdt in dat zowel de voorstanders ( voornamelijk medewerkers )  en de tegenstanders ( de activisten ) aan het woord komen. We hebben een dag door gebracht op het park, we hebben een kijkje achter de schermen gehad die niet iedere toeschouwer krijgt, we hebben met medewerkers gesproken en misschien nog wel belangrijker, we hebben gevoelt wat voor sfeer er in het park heerst. Het was een geweldige dag, gevuld met mooie momenten en geweldige mensen die op een vriendelijke en goede manier omgaan met prachtige wezens. Toch wilde ik de moeite nemen om niet alleen het goede te tonen maar ook de kritiek een stem te geven.

Terwijl ik bezig was met schrijven van dit artikel begon het steeds ongemakkelijker te worden, alle argumenten die ik vond zijn ronduit leugens. Het is ronduit genânt hoe er gebruik gemaakt word van laster. Om de woorden van een Dolfinarium medewerker aan te halen die zegt: “we blijven maar leugens weerleggen, we komen er gewoon niet aan toe om uit te leggen wat voor goed werk we allemaal doen.”

Dat deed me besluiten om contact op te nemen met het WSPA, ik legde hen uit dat zelfs na een simpel onderzoek de genoemde argumenten nergens op sloegen. De verdediging van het WSPA luidt: “deze pagina is niet specifiek geschreven voor het Dolfinarium te Harderwijk.” Toen ik hen daarna voorstelde om het Dolfinarium Harderwijk te noemen als één van de goede dolfinaria waar de dieren het wél goed hebben, krabbelden ze helaas toch terug. Hoewel de betreffende pagina dus niet specifiek voor het Dolfinarium Harderwijk geschreven is, maar sommige van argumenten toch wel op dit Dolfinarium zouden slaan, daarom bespreken we in dit artikel toch deze pagina. Ten eerste omdat sommige argumenten dus wél op het Dolfinarium Harderwijk zouden slaan en ten tweede omdat de argumenten en varianten hierop vaak door activisten aangevoerd worden. En als er waarheid in te vinden is zouden we dat ook eerlijk moeten erkennen.]


jeffrey wakanno fotograaf

 

World Animal Protection zegt het volgende: We snappen dat dolfinaria niet van de ene dag op de andere kunnen veranderen, maar ook dat ze geen andere toekomst hebben dan zich om te vormen van attractie met wilde dieren naar een centrum voor opvang en uitzetting van zeezoogdieren en of educatie.

Verder zegt het WSPA: “Veel in gevangenschap levende dolfijnen zijn als jonge dieren in het wild gevangen. Dit gebeurt door de familiegroepen waarin ze leven te achtervolgen met snelle motorboten tot de dieren uitgeput zijn. Vooral de jonge dolfijnen zijn hierbij het kwetsbaarst en veelal raken moeder en babydolfijnen elkaar kwijt.

[red. Het WSPA zegt expliciet over dit argument dat ze dit niet over het Dolfinarium Harderwijk zeggen, maar omdat dit nergens terug te vinden is op hun website is het toch goed te vermelden voor de Nederlandse lezer dat dit dus niet geld voor het Dolfinarium Harderwijk]

Dit ‘argument’ is al meer dan 30 jaar achterhaald. Sinds de tachtiger jaren worden er alleen nog maar dolfijnen in het Dolfinarium zelf geboren, op 7 augustus 2014 gebeurde dit voor de 29e keer. Of ingeval van uitwisseling worden alleen dieren die onder menselijke zorg zijn geboren geaccepteerd. Daardoor is nog maar 17% van de dolfijnen in het Dolfinarium afkomstig uit het wild ( dat zijn 5 van de 31 dolfijnen in totaal, waaronder Skinny en deze dame is ondertussen al 54 lentes jong, je kunt er van alles over zeggen dat ze vroeger gevangen is, maar als dat niet was gebeurd dan zou ze waarschijnlijk 34 jaar geleden al dood gegaan zijn ). Wat nog wel regelmatig uit het wild komt zijn de bruinvissen, deze worden gered en indien mogelijk weer uitgezet. Pas als blijkt dat ze geen schijn van kans hebben om te overleven in het wild worden ze in het Dolfinarium verzorgd.

Het Dolfinarium zegt het volgende over de dieren die toentertijd gevangen zijn: “Dierentuincollecties, waaronder die van dolfinaria, zijn begonnen met dieren die in het wild werden geboren. Op meerdere plekken ter wereld, meestal na grondig onderzoek ( effect op populatie en voortbestaan ) werden deze zeezoogdieren gevangen en gehuisvest in dolfinaria.”


WSPA:

Deze dieren krijgen zelfs de kans niet om te ervaren hoe het is om in familie verband te leven. De dolfijnen zijn gedoemd om in emotionele isolatie op te groeien; de enige hechte emotionele band die ze kunnen vormen is die met hun moeder en deze wordt al veel te vroeg verbroken. Lang voordat ze in het wild hun eigen weg zouden gaan, worden de jonge dolfijnen in afzonderlijke bassins geplaatst of verkocht aan een ander dolfinarium.

Uit onderzoek over de familiebanden is gebleken dat dolfijnen in zogenoemde fission-fusion verbanden leven. Dat betekend dat de samenstelling en grootte van de groep continue aan verandering onderhevig is. En zoals je misschien wel verwachtte met meer dan 29 geboren dolfijnen in het park zelf hebben ze ook in gevangenschap complete families. Ze zijn thuis in het Dolfinarium.

Toch verhuizen de dolfijnen wel eens naar een ander park, dit gebeurt met uiterste zorg. Met zoveel zorg dat de verzorgers die ondertussen ook een deel van groep zijn tijdelijk mee verhuizen! Die zorg zou overeen komen met een dierenliefhebber die een hond bij een goede fokker koopt en dat de fokker dan vervolgens met die hond een bepaalde tijd meeverhuisd zodat deze goed kan wennen in zijn of haar nieuwe situatie. Laten we eerlijk zijn; dat is een stukje zorg die je niet veel ziet tegenwoordig.

Jeffrey Wakanno bruinvis


WSPA:

Dolfijnen in gevangenschap leven meestal in kleine bassins. Maar zelfs de dolfinaria met grote en aantrekkelijk uitziende bassins kunnen nooit de uitgestrekte en dynamische oceanen evenaren waar de dolfijnen thuis horen.

De dolfijnen in het Dolfinarium leven in twee onafhankelijke gebieden; een mannengroep tuimelaars leeft in het zogenoemde DolfijndoMijn en een gemengde groep tuimelaars leeft in een dolfijnendelta die de Odiezee genoemd word.

In de DolfijndoMijn leven tien dieren die toegang hebben tot het showgedeelte, dolfijnen panorama en de gangen daartussen. Dit complex huisvest meer dan drie miljoen liter kunstmatig zeewater.

Dat betekend dat iedere dolfijn drie-honderd-duizend liter water tot zijn beschikking heeft, als je dit niks zegt, het komt overeen met een appartement met een oppervlakte van 75m2 en een hoogte van 4 meter ( interessant feitje is dat de gemiddelde Nederlander het ook moet doen met een woonruimte met een oppervlakte van 75m2 maar moet dit met nog 1,20 personen delen, een dolfijn heeft deze ruimte voor zichzelf ).

Nadat we een kijkje achter de schermen gegund zijn kunnen we concluderen dat het met ‘kleine’ bassins meer dan genoeg meevalt. Mensen denken bij het zien van een zwembad meestal aan een mensen zwembad, die niet dieper gaan dan twee meter. Deze bassins reiken net wat dieper dan dat, een indrukwekkende vier en een halve meter gaan ze de diepte in.

En dat is alleen nog maar het ‘show’ gedeelte, waar ze overigens ook buiten de shows verblijven, alleen als het publiek binnen komt gaan de dolfijnen na een iets kleiner bad achter de schermen waar ze wachten tot ze aan de beurt zijn.

De Odiezee bevat meer dan dertien miljoen liter semi-natuurlijk zeewater, waar het diepste punt op vijf en een halve meter ligt. Als we hier hetzelfde rekensommetje doen zien we dat ze 13.000 kuub ruimte hebben. Op het moment van schrijven zwemmen hier eenentwintig tuimelaars rond, die dus voor de snelle rekenaars meer dan het dubbele aan ruimte hebben vergeleken met de dolfijnen in het DolfijndoMijn en dus ook twee keer meer ruimte dan de gemiddelde Nederlander ( 13.000/21 = 619 m3, als je dit omrekent naar een woning met een hoogte van 4 meter dan beslaat dat 154,75 m2 ).

jeffrey wakanno bruinvis show


WSPA:

Zo kunnen gevangen dolfijnen nooit de afstanden zwemmen die ze in het wild zouden doen. Dolfijnen in het wild zwemmen per dag makkelijk zestig kilometer, iets wat onmogelijk is in een bassin.

Dit klinkt prachtig natuurlijk, alsof dolfijnen niets liever doen dan de hele dag marathons zwemmen maar je moet niet vergeten dat dolfijnen deze afstanden afleggen op zoek naar eten, en omdat ze goed gevoerd worden in het Dolfinarium is het simpelweg niet nodig om deze afstanden af te leggen. Daarnaast hebben ze in de baden van het Dolfinarium meer dan genoeg ruimte om hun energie kwijt te kunnen.

Jeffrey Wakanno fotograaf


WSPA:

Om de dolfijnen te trainen wordt ze gewenst gedrag aangeleerd door ze te belonen met voedsel. De trainers zorgen ervoor dat de dolfijnen honger hebben en daardoor gemotiveerd zijn om te doen wat hun trainers willen.

Dit argument klopt deels, want de dolfijnen worden inderdaad ( net als de rest van de dieren, denk aan de walrussen, bruinvissen, en zeehonden om er een paar te noemen ) beloont met een visje als ze een kunstje uitvoeren.

Dat ze alleen iets te eten krijgen als ze hun trucje doen is een leugen. Qua omstandigheden zouden de dolfijnen het niet veel beter kunnen treffen, in veel gevallen moeten ze erop passen dat ze juist niet te dik worden.

Dat gezegd te hebben, hoe erg is het om honger te hebben voor een show? In het wild zouden de dieren van tijd tot tijd honger hebben voordat ze iets gevangen hebben. Je zou kunnen beargumenteren dat dat nog veel zieliger is, in het wild hebben ze namelijk geen garantie op voedsel.


Jeffrey Wakanno in de DolfijnDoMijn

WSPA:

Hoe de dolfijnen echt op hun gevangenschap reageren is beter te zien tussen de shows door. Waarschijnlijk zal de dolfijn lusteloos aan de oppervlakte van het water drijven. Hoewel ze nog steeds lijken te ‘glimlachen’, is dan ook de verveling en de depressie te zien die ontstaat wanneer een intelligent dier in gevangenschap wordt gehouden.

Met eigen ogen heb ik kunnen zien dat dit niet waar is, toen we achter de schermen en buiten de shows om een kijkje namen zagen we de dieren naar hartelust zwemmen in het DolfijndoMijn, nieuwsgierig kwamen ze op ons af om een kijkje te nemen.

Het is goed dat dit argument genoemd word, want zou het wel zo zijn dan is het zaak om daar verandering in te brengen. Maar dat de dieren in het Dolfinarium Harderwijk er tevreden en gelukkig uit zien ( wat ondersteunt word door het feit dat er dus 29 keer een dolfijn in het Dolfinarium Harderwijk geboren is ).

Wat alleen niet eerlijk is is dat activisten met de argumenten van het WSPA verzorgers die zelf gek op dieren zijn neerzetten als uitbuiters en dierenmishandelaars, terwijl deze argumenten dus niét op gaan voor het Dolfinarium in Nederland. Uit onze gesprekken met medewerkers blijkt de teleurstelling waarmee ze neer gezet worden door activisten en media die gek zijn op sensatie en jammer genoeg niet de moeite nemen om de waarheid boven water te halen.

Als we dit allemaal samenvatten dan kunnen we tot de conclusie komen dat de genoemde argumenten niet van toepassing zijn op ons Dolfinarium. Het zou natuurlijk kunnen dat het in andere landen niet zo goed geregeld is voor de dieren, en in dat geval is er nog genoeg werk te doen. Gelukkig is het in Nederland een stuk beter geregeld, en dat mag ook wel eens gezegd worden.

We hebben een aantal ‘argumenten’ tegen het Dolfinarium gehoord en weerlegt, en we zijn er nog niet eens aan toe gekomen om alle goede dingen te laten zien die het Dolfinarium doet. In het vervolg artikel laten we zien hoe ze dieren opvangen die aangestrand zijn, hoe onderzoek het leven van talloze zeezoogdieren spaart en waarom het belangrijk is dat het Dolfinarium blijft bestaan.

niet op de ramen likken

De mentale gezondheid van de medewerkers laat misschien nog wel te wensen over, maar voor de rest is het Dolfinarium prima geschikt voor een leuk, leerzaam en verantwoord dagje uit voor de hele familie, zolang je de kinderen maar niet op de ramen laat likken x{D

Kleine actualiteiten

Zoals je misschien gemerkt heb zijn er vorige maand niet zo veel artikelen verschenen als je van me gewend was, maar niet getreurd, de tijd is goed besteed om nieuwe ideeën op te doen voor meer inhoud en artikelen! Vergeet niet je email adres achter te laten zodat je op de hoogte blijft van alle nieuwe ontwikkelingen 😉

Vriendelijk gegroet,

Jeffrey Wakanno

 

Vergelijkbare berichten

24 reacties

  1. mooi gepraat ik zou wel eens met Jeffrey naar het dolfinarium willen gaan.ben zelf 1 van de eerste dolfijnen trainers uit de tijd van flipper in hardewijk waren nog geen dolfijnen ik werkte er toen al mee.zal Jeffrey wat anders laten zien van dolfinarium hardewijk.

    1. Beste John, ik begrijp dat je het hier niet over Harderwijk hebt maar over andere dolfinaria? Ik kan helaas niets zeggen over hoe het in andere landen eraan toe gaat, simpel weg omdat ik daar niet gekeken heb ( dat geld ook vroeger trouwens ).

      Maar begrijp me goed, ik ben absoluut tegen het verkeerd behandelen van dieren, en als er plaatsen zijn waar dat gebeurt dan moet daar ingrepen worden. Alleen in Harderwijk is dat gelukkig niet aan de orde. 🙂

      Maar mag ik vragen wat je precies in gedachten hebt?

    1. Dankje wel Shauny! Ja dat dacht ik ook, eens goed kijken wat er aan zou schelen en kijken of dat terecht is! 😀

  2. En toch klopt het niet, dieren horen vrij te zijn zeker zulke intelligente dieren , een bassin is nog geen oceaan, het is en blijft een verkapt circus waar dieren kunstjes moeten maken , anders kun je het niet noemen, ik vind het heel verdrietig ?

    1. Beste Vermaas, hoewel het geen oceaan is hebben de dieren het daar echt niet slecht. Ze hoeven die kunstjes niet te maken als ze dat niet willen. Ik weet niet, maar als je een hond hebt zul je die vast ook wel eens een kunstje geleerd hebben. Daar is in principe niets zieligs aan, en als je goed met je dieren omgaat natuurlijk, kan het ook juist iets leuks zijn! 🙂

      Ik hoop dat je hier wat mee kan, en als je niet overtuigd ben, ga er eens heen en neem een kijkje. Voel de sfeer en praat eens met de medewerkers. Je zult zien dan het goed volk is 😉

  3. Wil ik toch graag vragen hoe het zit met het achter de schermen gefilmde filmpje van Rambam.
    Waarin duidelijk is te zien dat de ”mannengroep” wordt afgetrokken en tegelijkertijd wordt gezegd dat er geen KI [kunstmatige inseminatie] wordt toegepast.
    Waarin ook duidelijk te zien is dat de dieren zich wel degelijk vervelen en dat er in de ”DolfijndoMijn” gloor in het water zou zitten.
    En het feit dat het Dolfinarium kort geleden meerdere dolfijnen heeft weg gedaan naar een onbekende locatie
    Daarnaast doen ze misschien hele goede dingen voor de bruinvissen, maar wat doen ze nu eigenlijk echt voor de tuimelaars?

    1. Beste Demi,

      Ik heb het even voor je nagevraagd,
      wat je gezien hebt, is dat er sperma werd opgevangen. Dat word gebruikt voor kunstmatige inseminatie in andere parken. Dat ze dit op deze manier doen is omdat het niet diervriendelijk is en niet praktisch om een mannetjes dolfijn de halve wereld over te schepen om voor nageslacht te zorgen ( om dezelfde reden gebruiken ze ook KI bij ons vee, en andere diersoorten ).

      Dat er geen KI in Harderwijk gedaan word is omdat daar een gezonde groep dolfijnen leeft die zich zonder gevaar van inteelt kunnen voortplanten.

      En voor de duidelijkheid, het opvangen van sperma heeft niks met het tegengaan van verveling of andere dingen te maken!

      http://www.nrc.nl/nieuws/2016/03/07/dolfijn-komt-zelf-aan-zn-trekken-1598318-a1179631

      Wat betreft het chloor; het gehalte is te vergelijken met het drinkwater van Rotterdam ( dat word door mensen gedronken, daarnaast is het zo dat dolfijnen het water waarin ze zwemmen niet drinken ).
      Dat je dit wel ruikt komt door de ontlasting in het water, dat reageert met het chloor en geeft die geur.

      Hoe het zit met de dolfijnen die ze verhuist hebben, daar kan ik je niet veel wijzer over maken. Ik werk namelijk niet voor het dolfinarium dus dat zou je aan hen zelf moeten vragen.

      En wat ze nou goed doen, dat bespreek ik in het volgende artikel! Dus vergeet niet je emailadres achter te laten, dan krijg je het toegestuurd zodra het uit komt! 😀

      Vriendelijk gegroet,

      Jeffrey Wakanno

    1. Hey Rich,

      Ik heb net jullie pagina bekeken! Mooi initiatief zeg! 😀 het is gewoon jammer dat er zoveel onwaarheden verspreid word. En dat dingen die in het buitenland niet goed gaan of vroeger gedaan werden op toepassing worden gebracht van Harderwijk.

      Heel erg bedankt voor het verspreiden van mijn bericht, ik ben sowieso van plan om hier een vervolg op te brengen dus hopelijk doet het mensen nadenken ?

      Heel veel succes, en hou vol ?

      Vriendelijk gegroet,

      Jeffrey Wakanno

  4. De vraag hier in Nederland is niet of de dieren goed behandeld worden en ik persoonlijk twijfel geen moment aan de goede bedoelingen van de verzorgers. In dit land zijn circusacts met wilde dieren gewoonweg niet toegestaan. Het argument dat het geen wilde dieren zijn omdat ze in gevangenschap geboren zijn gaat in die regelgeving niet op omdat dat voor tijgers, leeuwen en olifanten in een circus ook geldt.
    De shows die met de dieren, walrussen dolfijnen en zeeleeuwen worden gegeven hebben alle ingrediënten van een circusact met wilde dieren. Dat de shows nodig zijn voor de gezondheid en beweging van de dieren is een cirkel redenatie: de dieren zijn ooit naar Harderwijk gehaald om daar voor mensen kunstjes te doen. Dat er in die tijd veel veranderd is en waarschijnlijk ook veel verbeterd ten opzichte van het dierenwelzijn doet er in zekere zin niet zoveel toe. zolang het dolfinarium het grootste deel van zijn publiek trekt met deze shows zijn ze een circus met een educatieve saus; dat is waar de schoen begint te wringen want met de lands breed teruglopende bezoekers aantallen van dierentuinen ( mede door de stijgende kosten van diervriendelijker huisvesting en dierzorg) is het voor het Dolfinarium Harderwijk niet rendabel om over te schakelen naar een zuivere zeezoogdierentuin. De bezoekers komen van oudsher namelijk vooral voor de shows.
    Ik vind het erg jammer dat de emoties er vooral over gaan of de dieren wel dan niet ‘uitgebuit’ worden of dat ze wel of niet goed verzorgt worden. De echte vraag die wij ( als mensen, en o ja pas op hier volgt een mening) ons uiteindelijk moeten stellen is hoe wij in de toekomst met de medebewoners van deze planeet willen omgaan.
    Ik, en steeds meer mensen met mij, ben er van overtuigt dat het dogma dat dieren er ter behoeve van ons zijn die wij naar goeddunken kunnen schieten, laten creperen of gevangennemen voor ons vermaak niet de juiste weg.
    Verder is de redenatie dat de dieren in gevangenschap veiliger zijn en ouder worden een vrij onzinnige: waarschijnlijk zijn de dochters van de bezoekers ook veiliger als je ze in een afgesloten ruimte vasthoud.
    O ja, voordat ik beschuldigt wordt van dieren ‘vermenselijken’;; oud worden en veilig zijn is een menselijke waarde, ik spreek te weinig dierentalen om te weten hoe zij daar over zouden denken. Tot slot geef ik ze geen namen, vier niet hun verjaardag, en nodig geen andere mamma’s uit na de geboorte van hun jongen.
    Uiteindelijk blijft de hoofdlijn dat circusshows met wilde dieren verboden zijn in Nederland en dat het dolfinarium nog aan die dans ontsprongen is omdat het zich te boek stelt als een dierentuin en dus een vergunning heeft gekregen om wilde dieren te houden.
    Of dat lang volgehouden kan worden zal de toekomst uitweiden. Tot die tijd is het niet meer dan logisch dat de actievoerders elke samenwerking die gelinieerd is aan het dolfinarium zullen weigeren. De beide belangen zijn te tegenstrijdig: zij willen dat het dolfinarium stopt met de shows , het dolfinarium wilt doorgaan. Het dolfinarium wil niet meer in het nieuws ( op een voor hun negatieve manier ) zij willen het dolfinarium daar zoveel mogelijk in.

    1. Ik vind dat je het goed uitgelegd hebt, het blijft een verkapt circus, en dat moet stoppen geen kunstjes met dieren ,en niet meer fokken er mee , en geen shows meer, laat de dieren in hun waardigheid

    2. Beste Jeroen,

      ik begrijp dat je het meeste zit met het feit dat de dieren mee doen aan de optredens. Waar je vergelijk met het circus scheef gaat is dat opzich een show geven met dieren niet verboden is ( anders zou het dolfinarium ze niet kunnen doen dag in dag uit ). Waar het bij een circus aan schort is dat de dieren veel onderweg zijn en van plek naar plek gaan. Hierdoor word het lastig om in alle behoeften van de dieren te voorzien.

      Hoewel mensen inderdaad genieten van deze shows maar vergeet niet dat bij veel shows en presentaties veel informatie verteld word, daarnaast zijn er nog rondleidingen en andere programma’s waardoor het Dolfinarium ruim zijn educatieve waarde waar maakt en met recht onder de noemer dierentuin valt.

      Ik ben het met je eens dat het met de grotere shows minder educatief aan toe gaat. Maar wat voor ons een show is is voor de dieren zelf een speelkwartiertje. Ze werken samen met hun verzorgers, je zou het kunnen vergelijken met een op een contact dat je bijvoorbeeld met je hond kan hebben. Stel je zou met je hond een gehoorzaamheids cursus doen of gaan speuren, kijk dan hoe leuk dieren het vinden om te werken.

      Ik zal kijken of er onderzoek naar gedaan is, maar ik durf te wedden dat een werkende hond gelukkiger is dan eentje die achter de geraniums naar buiten zit te kijken. We zetten ze in als blindegeleidehonden en politiehonden en niemand die daar over klaagt ( bij mijn weten word dat eerder als iets moois bezien ).

      Dus ja, dolfijnen zorgen voor vermaak, maar zijn tegelijkertijd ook de ambassadeurs van hun soortgenootjes in het wild.

      Misschien helpt het om je blik te verruimen ( door het van deze kant te zien ) maar hoe dan ook, erg bedankt voor je bijdrage 🙂

      Vriendelijk gegroet,

      Jeffrey Wakanno

      1. Beste Jeffrey,

        Allereerst dank met je zorgen over de ruimte van mijn blik. Persoonlijk denk ik niet dat daar heel veel mis mee is maar daar kan ik mij natuurlijk altijd in vergissen.
        Circussen kunnen inderdaad niet aan de behoeftes van bijv. leeuwen of tijgers voldoen. dierentuinen kunnen dat volgens sommigen wel ( even voor de duidelijkheid: dat is niet mijn mening maar dat terzijde). Je mag van mij naar iedere dierentuin in Nederland gaan en als je er een vind die tijgers door hoepels laat springen of olifanten voor het vermaak van het publiek rondjes laat rennen terwijl ze elkaars staart vasthouden bij wijze van speelkwartiertje mag je me mailen want dan zit ik er helemaal naast.
        Er is een verschil tussen een circusact waar tussen de regels door informatie over een dier wordt gegeven en de informatie die dierentuinen geven over de dieren die ze daar hebben.
        Verder is je mening dat wat voor ons een show ivoor hun een speelkwartiertje met hun verzorgers is een mens centraal uitgangspunt: tenslotte kunnen noch jij, noch ik, noch hun verzorgers dat met zekerheid weten.
        Ambassadeurs, weer zo’n menscentrale term, worden gezonden ( sterker nog, behalve naar sommige landen gaan ze zelfs vrijwillig) en ook dit kan logisch gezien op dolfijnen, zeeleeuwen of walrussen niet van toepassing zijn. Als ze al ambassadeurs hebben zwemmen die gewoon in de Noordzee of een andere zee waar ik ze regelmatig tegenkom.
        Al met al blijft vanwege de shows het dolfinarium m.i een circus en ik denk dat er steeds meer politiek draagvlak komt waardoor de vergunning uiteindelijk zal worden ingetrokken. Het dolfinarium kan het beste gaan kijken of ze niet kunnen veranderen in een echte dierentuin ( nogmaals niet mijn voorkeur maar met een dierentuin zal een groot deel van de critici minder moeite hebben, dat weet het dolfinarium ook wel vandaar dat ze hameren op de educatieve waarde) Sluiting is uiteindelijk de andere weg en dat zou jammer zijn voor Harderwijk waar ik overigens vandaan kom vandaar mijn interesse in dit topic ( zo even een vraag tussendoor: vanwaar de jouwe?)
        Rest nog de vergelijken van ‘je hond’.
        Hoewel je hond niet op mij persoonlijk van toepassing is wil ik hier best even op ingaan. Of een werkhond gelukkiger is dan een hond die achter de geraniums zit ( weer zo’n vermenselijking) weet ik niet en, daar gaan we weer; jij ook niet. Het is een aanname.
        Honden zijn gefokt op bepaalde eigenschapen ( en nogmaals of ik dit goed of niet goed vind doet er niet toe) sommige zijn gefokt voor hun reukzin anderen zijn gekruist met weer anderen vanwege andere capaciteiten en sommige zelfs gewoon om dat wij mensen een hond met een te klein hoofd en te grote ogen gewoon leuk vinden.
        Met dat laatste kom ik weer bij mijn eigenlijke punt, en dat is niet zoals jij denkt dat ik ermee zit dat er dolfijnen door een hoepeltje in Harderwijk springen. Voor mijn persoonlijk geluk doet dat namelijk erg weinig ter zake.
        Het gaat erom dat de mensheid naar mijn mening anders moet leren omgaan met de andere bevolkingsgroepen op deze aarde dan de menselijke ( jij noemt ze dieren geloof ik) Daar zijn geen dolfinaria of dierentuinen voor nodig op Discovery channel of Annimal planet vind de gemiddelde nederlander meer kennis over dieren dan in het dolfinarium laat staan als iemand de moeite neemt een boek ter hand te nemen over het dier wat hem intereseert.

        Vriendelijke groet; Jeroen Doolaard.

        1. ps. Je prachtige foto van ‘het zware zeehondenbestaan’ is volgens mij een gewone zeehond of een kegel rob (vraag dat even voor me na) dit is niet een van de soorten die voor optredens worden gebruikt
          een foto van Igor de walrus die in een soort olifanten houding op een bankje was veel grappiger geweest lijk mij.

        2. Beste Jeroen,

          het is interessant om te lezen hoe je de wereld inkijkt, ik vind het alleen jammer dat je niet de moeite neemt om je mening grondig te onderbouwen. En we kunnen tot lengte van dagen door gaan met het heen en weer gooien van meningen. Mocht ik daar ooit de tijd voor vinden dan laat ik het je weten.

          Om toch een antwoord te geven op een paar vragen die u zo stelt het volgende.

          Vanwaar mijn interesse; dat zou je duidelijk in het artikel terug moeten kunnen vinden.

          Een hond achter de geraniums is bij wijze van spreken, en of een hond waarmee je iets onderneemt een blijere hond is een aanname is; nee, en dit weet ik uit ervaring.

          En wat betreft de opmerking dat Discovery Channel en Animal Planet de gemiddelde Nederlander meer kennis meegeeft en dit nog te meer als ze een boek ter hand zouden nemen; vind je dan ook dat we het Rijksmuseum wel kunnen sluiten omdat iedereen de schilderijen en kunstwerken wel online kan bekijken?

          Maar om dan bij je uiteindelijke punt te komen, ik ben het inderdaad met je eens dat mensen als geheel genomen anders zouden moeten omgaan met niet alleen dieren ( hahah ja ik noem ze dieren, net als het Van Dale woordenboek met mij 😛 ) maar ook hun leefomgeving. Kort gezegd vind ik dat ze de verantwoordelijkheid moeten nemen die hen is toevertrouwd.

          Maar goed we weiden nu wel erg ver uit buiten het onderwerp.

          Vriendelijk gegroet,

          Jeffrey Wakanno

  5. Heden ten dage is een dolfinarium niet beslist, of beslist niet nodig voor educatie. Daarom zeg ik, stop er gewoon mee. Er zijn wel nuttiger dingen te vinden voor educatie zoals het voorlichten van Aziaten in Azië met betrekking tot het gebruik van ivoor of botten van de inmiddels met uitsterven bedreigde diersoorten. Het nut van een dolfinarium, dat lees is nergens, zelfs niet na het lezen van uw artikel. Deze dieren zijn te intelligent om te worden opgesloten. Vraag een gevangene die een enkelband draagt (veel vrijheden) wat het is om niet te kunnen gaan en staan waar men wil. Nogmaals, laat de dieren in dolfinaria uitsterven en stop er dan mee.

    1. Beste X.E.W.,

      grappig dat je zegt dat je nergens het nut leest van het Dolfinarium, dat kan inderdaad kloppen omdat we dat in het volgende artikel in deze reeks pas gaan bespreken 😉 ( dit was uitsluitend de argumenten afwegen die veelal genoemd worden tegen het Dolfinarium ).

      Wat ik alleen niet vind kloppen aan uw redenatie is het volgende; ze zijn te intelligent om op te sluiten en anderzijds moeten we ze maar laten uitsterven en er mee stoppen. Vind je het kunnen dat we dan de laatste dolfijn in eenzaamheid zouden laten sterven simpel weg omdat je vind dat er nuttiger dingen zijn?

      Wat betreft het voorlichten van aziaten betreffende ivoor e.d. de mensen van het Dolfinarium wonen, leven en werken in Nederland en doen hier hun ding. Misschien is het iets voor jou om je voor in te zetten en vanuit Azië de wereld een betere plaats te maken 🙂

      Vriendelijk gegroet,

      Jeffrey Wakannk

      1. Beste Jeffrey,

        In je reactie op je vraag of ik het vind dat de laatste dolfijn in eenzaamheid zou moeten sterven, denk ik, hoe sterven straks de laatste exemplaren van de in het wild met uitsterven bedreigde dieren?

        Ik ben in Nederland woonachtig en zou mij niet volledig thuis voelen in Azië. Ook zou ik in Azië niet meer kunnen doen dan van achter mijn beeldscherm hier. Ik spreek niet de juiste taal en weet zeker niet de juiste wegen te bewandelen. Er zijn in Azië gelukkig genoeg mensen die dat veel beter zouden kunnen dan ik. Want wie heeft er nu educatie nodig? Wat leren de bezoekers van een Nederlands dolfinarium? Hoe dieren worden gehouden? Ik ben er zelf als kind in een schoolreisje geweest en kan me er helemaal niets van herinneren.

        Voorop gesteld denk ik dat de in Nederland gehouden dieren in een dolfinarium met de grootst mogelijke zorg worden gekoesterd, echter een bezoek aan deze dieren kost € 28,50 per persoon per dag. Voor de meeste gezinnen is dit bedrag een te hoge prijs voor te weinig educatie.Ik denk dat een kind in een dag met schepje en emmertje aan zee, speuren naar het leven in het zand of een wad loop ervaring aan de Groningse kust (vrije zeehonden) meer leert dan in een bezoek van een duur dolfinarium.

        Kom op mensen, een dolfinarium is toch niet meer van nu?

  6. Goed dat dit soort parken er zijn. Goed voor de bewustwording van kinderen dat de dieren in het wild beschermd moeten worden. Dat er een martelaren voor gebruikt worden heb ik totaal geen moeite mee. De dieren zijn in gevangenschap geboren en weten niet beter. Voor mezelf zou het anders ook een ver van mijn bed dingetje zijn. Dat organisaties zoals aap, peta en wspa foto’s en beelden gebruiken van excessen van jaaaaaren geleden is al langer bekend. Laat ze eens met wat nieuws komen. Nieuwe excessen waaruit blijkt dat zo’n organisatie nodig is en niet alleen voor de zakkenvullerij van de voorzitter.

  7. Ik heb wel eens mogen kijken achter de schermen van het dolfinarium, en wat ik gezien heb is niet zo mooi als je zou denken , kleine basins waar ze in zitten , met een paar ballen waar ze zo genaamd zich bezichtigen moeten houden , nee dit moet gewoon stoppen

Reacties zijn gesloten.